Urodził się 24 lutego 1958 r. w Stoczku Łukowskim. Jego rodzice, Stefan i Irena z d. Bachanek, małżonkowie Głasek mieszkali w Wilczyskach, prowadząc gospodarstwo rolne. W kościele parafialnym w Wilczyskach został ochrzczony, przystąpił do pierwszej komunii św. i przyjął sakrament bierzmowania. Jako uczeń Szkoły Podstawowej w Wilczyskach był ministrantem i lektorem w parafii.

Naukę w zakresie szkoły średniej kontynuował w Liceum Ogólnokształcącym im. Joachima Lelewela w Żelechowie i tam uzyskał świadectwo maturalne w 1977 r. „Pragnąc zostać kapłanem i pracować na chwałę Bożą” złożył podanie z prośbą o przyjęcie do Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach. Jego ówczesny proboszcz ks. kan. Bronisław Gromek, w opinii o kandydacie napisał: „jest młodzieńcem praktykującym, wyróżnia się z młodzieży tutejszej dobrocią, skromnością i roztropnością”. Został przyjęty do grona alumnów seminarium, ale już po dwóch miesiącach został powołany do odbycia dwuletniej zasadniczej służby wojskowej w jednostce kleryckiej w Brzegu nad Odrą. Jako kleryk i żołnierz uczył się indywidualnie z wybranych przedmiotów seminaryjnych i zdał cztery egzaminy przed profesorami Metropolitalnego Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu oraz jedenaście egzaminów w Wyższym Seminarium Duchownym w Siedlcach.

Po wojsku powrócił w 1979 r. do seminarium duchownego i kontynuował przez pięć lat studia filozoficzno-teologiczne oraz formację duchową do kapłaństwa. Świecenia kapłańskie przyjął 23 czerwca 1984 r. w katedrze siedleckiej z rąk bpa Jana Mazura.

Jako wikariusz pracował i posługiwał duszpastersko w parafiach: Hańsk (1984-1986) i Kosów Lacki (1986-1991).

Z dniem 10 września 1991 r. został mianowany proboszczem parafii Uhrusk w dekanacie włodawskim. Pełen energii i zapału podjął posługę kapłańską w parafii w zakresie duszpasterskim i administracyjno-gospodarczym. Jego zasługi duszpasterskie i gospodarcze dostrzegali parafianie i pisali o tym do biskupa siedleckiego, kiedy w 2000 r. odchodził z parafii Uhrusk, aby objąć z dniem 10 sierpnia 2000 r. kolejną placówkę duszpasterską – probostwo parafii Krzymosze. Będąc proboszczem w Uhrusku podjął studia specjalistyczne na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie i w 2000 r. uzyskał tytuł magistra teologii, po napisaniu i obronieniu pracy dyplomowej.

Na kolejne probostwo parafii Urszulin został mianowany z dniem 21 listopada 2007 r. Z dnem 18 października 2012 r. został mianowany proboszczem parafii Wólka Dobryńska.

Jako proboszcz i duszpasterz dbał o sprawy gospodarcze w parafiach, a szczególnie podtrzymywał dotychczasowe i wprowadzał nowe formy pobożności wiernych w parafii. Wprowadził zwyczaj odmawiania całego pacierza przez wiernych przed każda niedzielną Mszą św.

Pomagał osobiście i włączał parafin do wspieranie materialnego i duchowego wiernych w parafiach za wschodnią granicą na terenie Ukrainy, Białorusi i Litwy. Wielokrotnie zapraszał kapłanów pracujących na Kresach Wschodnich do parafii gdzie posługiwał, aby ukazywali warunki swojej posługi duszpasterskiej, a wierni mieli okazję do wsparcia materialnego Kościoła na Wschodzie.

Z dniem 1 lipca 2022 r. został mianowany proboszczem parafii Wola Zadybska w dekanacie żelechowskim. Pojawiły się słabości zdrowotne i rozwijały się choroby, może zaniedbane w leczeniu przez ks. Macieja. Cukrzyca, sprawy sercowe i nadciśnienie były powodem, że w adwencie ubiegłego roku znalazł się w szpitalu w Garwolinie. Na własną prośbę wyszedł ze szpitala, aby być w parafii na Święta Bożego Narodzenia. Ponownie wrócił do szpitala, doznał udaru i 6 stycznia 2024 r. zmarł w szpitalu w Garwolinie.

W 2016 r. prezydent RP Andrzej Duda, nadał ks. Maciejowi stopień oficerski podporucznika rezerwy Wojska Polskiego, jako uznanie dla żyjących kapłanów za odbytą służbę wojskową w czasach PRL-u. W pamięci alumnów seminarium duchownego pozostał jako dobrodziej, który od pierwszego roku po święceniach kapłańskich, corocznie w okresie karnawału, przywoził klerykom pączki, najczęściej przygotowane przez kobiety, z parafii w których pracował.

Przeżył prawie 66 lat w tym 39 lat w kapłaństwie. Raquiescat in pace.