Miesiąc MAJ 2024
1 maja obchodzimy Święto Pracy, a dokładniej Międzynarodowy Dzień Solidarności Ludzi Pracy. Święto Pracy obchodzone jest na całym świecie już od 1890 roku, natomiast w Polsce zostało ustanowione świętem państwowym w roku 1950. Święto Pracy wprowadziła II Międzynarodówka dla upamiętnienia wydarzeń z pierwszych dni maja 1886 w Chicago, kiedy w odpowiedzi na fatalne warunki pracy, niskie płace i pracy do dwunastu godzin zorganizowano strajk. Był on częścią ogólnokrajowej kampanii na rzecz wprowadzenia 8-godzinnego dnia pracy. Kiedyś obowiązkowe pochody, dziś szansa na wypoczynek podczas wydłużonego weekendu.
2 maja Dzień Flagi to jedno z najmłodszych świąt państwowych, ustanowiono je bowiem w roku 2004, a upamiętnia historię polskich barw narodowych, symboli i tradycji patriotycznych. Święto przypomina również o poszanowaniu flagi i innych symboli narodowych.
Polskie barwy narodowe mają swoje źródło w herbie Królestwa Polskiego i herbie Wielkiego Księstwa Litewskiego. Biel polskiej flagi pochodzi od bieli orła stanowiącego godło Polski, i bieli Pogoni – rycerza galopującego na koniu, czyli godła Litwy. Oba godła widnieją na czerwonych tłach tarcz herbowych.
Na polskiej fladze biel znajduje się u góry, gdyż w naszej heraldyce ważniejszy jest kolor godła niż tła. Specjalną ustawę, dotyczącą barw polskiej flagi, podjął Sejm Królestwa Polskiego 7 lutego 1831 r.
PROŚBA - o wywieszenie flagi przy naszych domach.
3 maja obchodzimy 233. rocznicę uchwalenia pierwszej w Europie i drugiej na świecie konstytucji.
Tego dnia obchodzone jest także święto religijne. 3 maja w Kościele katolickim obchodzona jest Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski.
W czasie najazdu szwedzkiego, 1 kwietnia 1656 r. w katedrze lwowskiej, przed cudownym wizerunkiem Matki Bożej Łaskawej, król Jan Kazimierz złożył uroczyste śluby, w których zobowiązywał się m.in. szerzyć cześć Maryi, wystarać się u papieża o pozwolenie na obchodzenie Jej święta jako Królowej Korony Polskiej, a także zająć się losem chłopów i zaprowadzić w państwie sprawiedliwość społeczną. Jan Kazimierz nie mógł jednak dopełnić ślubów. Państwo opanowywał wówczas coraz większy chaos, a sam władca w niedługim czasie zdecydował się abdykować.
W roku 1856 r. w Paryżu, nastąpiło odnowienie ślubów Jana Kazimierza przez jednego z twórców zgromadzenia zmartwychwstańców ks. Aleksandra Jełowickiego oraz krąg osób m. in. z Adamem Mickiewiczem, przekonanych, że drogą do odzyskania niepodległości jest moralne odrodzenie polskiego społeczeństwa.
Aktualizacja ślubów Jana Kazimierza miała miejsce także w 1904 roku. Dokonał tego św. Józef Bilczewski, ówczesny arcybiskup Lwowa, który zgromadził przedstawicieli narodu ze wszystkich zaborów. Po tych uroczystościach papież Pius X w 1908 r. zezwolił na wpisanie wezwania „Królowo Polski” na stałe do Litanii Loretańskiej. W tym samym roku ustanowił dla diecezji lwowskiej święto Królowej Polski.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. Episkopat Polski zwrócił się do Stolicy Apostolskiej o wprowadzenie święta dla Polski pod wezwaniem „Królowej Polski”. Papież Benedykt XV przychylił się do tej prośby w 1920. Biskupi zaproponowali Ojcu Świętemu dzień 3 maja, aby podkreślić łączność tego święta z Sejmem Czteroletnim, a zwłaszcza z uchwaloną 3 maja 1791 r. pierwszą Konstytucją Polski.
68 lat temu, 26 sierpnia 1956, miały miejsce Śluby Jasnogórskie Narodu Polskiego. Tekst ślubowania napisał uwięziony w Komańczy prymas Stefan Wyszyński. Uroczystość nawiązywała do dwóch rocznic: ślubów lwowskich Jana Kazimierza i obrony Jasnej Góry podczas potopu szwedzkiego.
12.05.2024r. - Wniebowstąpienie Pańskie.
40 dni po Zmartwychwstaniu Chrystusa Kościół katolicki obchodzi uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego.
Przekazy ewangeliczne są zgodne co do tego, że Jezus Chrystus po 40. dniach od swojego Zmartwychwstania z ciałem i duszą wstąpił do nieba. Tradycja Kościoła katolickiego we Wniebowstąpieniu Pańskim widzi nie tylko dopełnienie dzieła krzyża, ale również wyniesienie natury ludzkiej ponad wszystkie stworzenia.
Samo określenie "Wniebowstąpienie Pańskie" pochodzi z opisu, przekazanego przez św. Łukasza w Dziejach Apostolskich: "Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba». Wtedy wrócili do Jerozolimy z góry, zwanej Oliwną, która leży blisko Jerozolimy, w odległości drogi szabatowej." (Dz 1, 9-12).
„Zmartwychwstanie Pańskie jest naszą nadzieją. Wniebowstąpienie zaś jest naszym uwielbieniem. W dzień swego narodzenia Pan dał świadectwo, że jest prawdziwym człowiekiem. W dzień swego Wniebowstąpienia dał świadectwo, że jest Bogiem prawdziwym. Po grobie - niebo, po krzyżu - tron. W poczet nieśmiertelnych zostaje wprowadzona natura śmiertelna. Na tron niebieski zostaje posadzone ziemskie ciało” - tak mówił w IV wieku św. Augustyn.
|
