Parafia w Wólce Dobryńskiej sięga swoimi początkami lat trzydziestych ubiegłego stulecia. Wówczas ks. Franciszek Michalik, proboszcz parafii w Terespolu, analizując aktywność religijną parafian dostrzegł niewielkie zaangażowanie mieszkańców wsi Małaszewicze Duże i Wólka Dobryńska w życiu wspólnoty. Swoją bierność tłumaczyli dużą odległością do kościoła w Terespolu. Z tej przyczyny ksiądz proboszcz wystąpił z inicjatywą budowy kaplicy dojazdowej. Miała zostać wzniesiona w Wólce Dobryńskiej.

Pomysł zyskał akceptację ówczesnego biskupa Henryka Przeździeckiego.

W dniu 24.08.1932r. wydał on pisemną zgodę na budowę.

Prace budowlane, dzięki dużemu zaangażowaniu mieszkańców, posuwały się w bardzo szybkim tempie. Już cztery miesiące po ich rozpoczęciu w listopadzie ks. Michalik wysłał do biskupa list z prośbą o nadanie aktu erekcyjnego kaplicy. Akt ten został ogłoszony w dniu 07.11.11932r. Kaplica otrzymała prawo stałego odprawiania Mszy św.

Osobą, która obok ks. F.Michalika przyczyniła się do budowy kaplicy był ks. Stanisław Sitniczuk. Był pierwszym ( i jak dotąd jedynym ) kapłanem pochodzącym z terenu dzisiejszej parafii. Przyjął święcenia w dniu 29.06.1932r. z rąk biskupa Czesława Sokołowskiego w Janowie Podlaskim. Na uroczystości prymicyjnej w domu rodzinnym prymicjanta, ks. Michalik podniósł temat budowy kaplicy w Wólce Dobryńskiej, która miała być jednocześnie wotum wdzięczności za dar kapłaństwa ks. Stanisława. Z tej też przyczyny patronem świątyni został św. Stanisław Kostka.

Budowa kaplicy była pierwszym krokiem do utworzenia wspólnoty parafialnej. Ks. Michalik widząc wielki zapał religijny mieszkańców obu wsi rozpoczął starania o erygowanie samodzielnej jednostki duszpasterskiej.

W dniu 08.03.1933r. biskup Henryk Przeździecki powołał do życia parafię pw. św. Stanisława Kostki w Wólce Dobryńskiej.

Od tego dnia rozpoczął się nowy etap w życiu mieszkańców parafii.

Początki życia religijnego w nowo powstałej parafii tak oto zapisano w kronice parafialnej:

„Radość była wielka. Oto jest już świątynia, mała wprawdzie, ale pomieści wszystkich. W każdą niedzielę i święta są przecież dwie Msze św.. Tak blisko. Obok domu. Nie trzeba dojeżdżać wiele kilometrów. Rano idzie dziatwa szkolna, czwórkami z nauczycielami, ze śpiewem jak przystało na uczniów miejscowej szkoły. Stoją równo po obu stronach, przy ławkach.

Po prawej stronie siedzą kobiety. Dalej stoją młodzi. Po lewej stronie mężczyźni. Oni już śpiewają. Feliks Kondracki mocnym głosem intonuje słowa Godzinek – „Zacznijcie wargi nasze chwalić Pannę Świętą...” – słowa znane od dziada, pradziada, przenikają serca. Coraz więcej i więcej głosów. Mieszają się wszystkie razem, zlewają się coraz mocniej i słychać już dziesiątki odśpiewujących kobiet. Każdy śpiewem wielbi Maryję.

A świątynia zapełnia się cała. Wydaje się, że już nie pomieści wszystkich, bo jeszcze wchodzi tylu żołnierzy. Ich stalowe mundury jak oręż odbijają się od strojów wiejskiej ludności. Jest ciasno. Wszyscy stoją jeden obok drugiego. Za chwilę rozpocznie się Msza św.

Po rannej Mszy św. następna grupa parafian oczekuje na wejście. Teraz kobiety przed sumą muszą odśpiewać różaniec. Modlitwa następna śpiewana, którą wierni wielbią Maryję.”

„Budzi się brzask. Jest mroźny, grudniowy poranek. Wydaje się, że chaty jeszcze drzemią. Ale nie. W małych okienkach błyska nikłe światło lampy naftowej. Przecież to jest pora wstawania na wsi. Roraty są o godz. 7.00. W głębokiej ciszy słychać równy miarowy odgłos kroków. To idą żołnierze. Wyszli z koszar w Małaszewiczach na lotnisku, kiedy jeszcze było ciemno. Musieli przejść 2,5 km drogi. Jest ich wielu. Są rośli, równi, rumiani, radośni. Oni też wielbić będą Boga w roratnim nabożeństwie. Świątynia znowu zapełnia się wiernymi.”

Wraz z rozwojem „suchego portu” w Małaszewiczach oraz powstania w roku 1949 osiedla, zrodziła się potrzeba zorganizowania warunków do katechizacji dzieci i młodzieży oraz odprawiania Mszy św.

W roku 1975 ks. Zenon Pawłowski nabywa drewniany dom na salę katechetyczną. W dniu 01.06.1979r. ks. Edward Gołębicki odprawił pierwszą tu Mszę św. W latach 1984 – 1986 ks. Roman Piętka pomagał księdzu Gołębickiemu w katechizacji oraz odprawiał w niedziele Msze św. W dniu 06.07.1986r. do „tymczasowej” parafii przybył ks. Jan Grochowski, który podjął wyzwanie utworzenia nowej parafii oraz budowy nowej świątyni.

W dniu 26.10.1986r. bp Jan Mazur poświęcił plac pod budowę kościoła, a w dniu 03.05.1987r. władze komunistyczne zatwierdzają Parafię p.w. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Małaszewiczach – wyodrębnionej z parafii w Wólce Dobryńskiej. W dniu 05.05.1991r. nowa parafia przeżywała uroczystość konsekracji nowej świątyni.

Parafia dziś liczy ok. 2.100 wiernych. Na jej terenie znajduje się Szkoła Podstawowa im. Kornela Makuszyńskiego oraz Zespół Szkół im. Władysława Reymonta ( Gimnazjum, Liceum, Technikum i Szkoła Zawodowa). Katechezy prowadzą : proboszcz ks. Jerzy Kasprzycki, wikariusz ks.Mariusz Czerwiński,